En we zijn, niet geheel volgens plan, nog een dag blijven hangen. Nadat we 's ochtends afscheid hadden genomen van de Duitse jongens en de spullen waren opgeruimd. We hadden ons inmiddels een deel van de parkeerplaats toegeëigend dus waslijntjes, stoelen, surfboard, bodyboard, kooktoestel de camper in, de elektriciteitskabel ontkoppelt. Bedachten we ons bij het wegrijden dat we de haven nog niet gezien hadden en we zitten tenslotte in Coffs Harbour. Daar kan je als geluk hebt dolfijnen zien zwemmen. Dus héél vervelend nog maar een dagje blijven. Op naar de haven. En niet voor niks we hebben ze gezien hoor! Al was het maar hèèl even. Twee dolfijntjes naast elkaar, 2x een sprong uit het water en daarna waren ze weg. Ook nog twee groene zeeschildpadden kunnen spotten die steeds met hun kopjes boven water kwamen om adem te halen, erg schattig. Na een stevige wandeling over een heuvel van het nationale Muttonbird park loopt het alweer tegen het einde van de middag en gaan we terug naar onze kampeerplek.  Vanavond proberen we de openbare bbq voor het eerst uit. Langs de gehele kustlijn zijn hier picknickplaatsen te vinden met bbq's. De Aussies bqqen hier 's avonds vaak met een groep, familie of vrienden. Gezellig en ook handig. Kurt kwam met een draagbaar 1-pits gaskookstel. Waarop we 's avonds een eenvoudige pasta, rijst of bruine bonen maaltijd in elkaar draaien. Maar vandaag eten we luxe een stukje steak van bbq. Later op de avond komen de Duitse jongens terug van werk en zijn niet geheel onverrast ons nog te zien. We doen samen nog een biertje. De volgende dag. Vandaag gaan we echt weg..... Maar eerst nog even de nodige boodschappen doen. Naar de supermarkt en dan door. Daar aangekomen zien we een telecomwinkel. Toch maar informeren of er echt geen mogelijkheid is om internet te ontvangen. En die is er!! Een kleine 2 uur later stappen we het winkelcentrum weer uit met de boodschappen en alle spullen om internet te gaan ontvangen. Het is ondertussen lunchtijd dus terug naar onze favoriete kampeerplaats om wat te eten en te kijken of internet ook echt wel werkt. Onze Duitse vrienden zien ons terug komen, moeten er erg om lachen en geloven niet dat we vandaag écht vertrekken. Jawel dat willen we nog steeds. Nadat blijkt dat we voortaan aan de McDonalds kunnen ontsnappen zwaaien we ze nu echt vaarwel. Op naar Byron Bay. Het is mijn beurt om te rijden. Ik ben er nu aan gewend maar dát viel tegen in het begin. Niet alleen het links rijden. Maar ook is het wennen dat de pook links zit, de knipperlichten rechts en ruitenwissers links. In het begin gingen de ruitenwissers dan ook om de haverklap aan als we afsloegen. Nu moeten we ze noodgedwongen aanzetten want het begint te regenen en dit zal de komende drie dagen bijna niet meer ophouden. Ineens is onze Kurt een stuk kleiner. Waar we de eerste anderhalve week 's ochtends bij het ontbijt naar buiten gingen en 's avonds bij het slapen gaan pas weer de camper indoken, zitten we nu ineengedoken in ons 'riante' verblijf.  Byron Bay is afgeladen met backpackers en campers. Het daarom ook moeilijk om hier wild te kamperen. De politie controleert extra. Logisch, aangezien het anders uit de hand zou lopen gezien de vele vele campers. We besluiten daarom in een klein plaatsje even voor Byron te overnachten. We staan mooi. Pal aan zee. De harde wind en de regen maken het vandaag toch nog wel gezellig in onze kleine ruimte. Koken in de camper lukt redelijk nadat we alle spullen op de voorbank hebben opgestapeld. Wijntje erbij, zo komen we de avond wel door.  De volgende dag gaan we Byron in waar we het strand bekijken en vanwege regen maar gaan shoppen. Erg leuke winkels, maar goed dat er weinig plaats is in mijn kleine backpack anders had ik alle winkels leeg gekocht. We lunchen voor het eerst sinds we weg zijn uit Azië 'buiten de deur'. Zo, dat smaakt goed.  Het leek niet te kunnen maar het gaat aan het einde van de middag nog harder regenen. We koken op een redelijk overdekte picknickplaats waar we als we uit de wind zitten bèst droog blijven. We rijden weer terug naar het plaatsje voor Byron omdat ons dat toch veiliger lijkt van politie. We hebben vanmorgen een mooi plaatsje aan een rivier gezien onder een grote boom. Wie weet blijven we dan ook nog wat droog. Bedje uit en de tweede avond met alle inmiddels vochtige spullen ineengedoken in onze Kurt. De volgende ochtend krijgen we onze eerste waarschuwing deze reis. Ik ben net even naar het toiletgebouwtje om me op te frissen en als ik terug kom zie ik een pickup wegrijden. We hebben een vriendelijke waarschuwing gehad van een ranger dat het niet de bedoeling is dat we in het openbaar overnachten. Oke dat viel mee: geen boete! En vanavond zoeken we wel weer een ander plekje. Het regent nog steeds maar af en toe is het even droog. We bezoeken een uitkijkpunt met vuurtoren. Met een van de felste lichten erin van het zuidelijk halfrond. Morgen gaan we weer door, het is ons hier iets te druk. De laatste avond slapen we in Byron zelf. Niet aan zee maar voor het eerst in een woonwijk tussen de huizen in. Waar in ieder geval geen bordjes 'verboden te kamperen staan'. Dus als de politie langskomt kunnen we alleen weggestuurd worden zònder boete. We slapen de nacht heerlijk door en zwaaien Byron gedag. We trekken iets het binnenland in. We reizen via Nimbim, een hippieplaatsje, verder naar Currimbin een volgend kustplaatsje wat aan de Gold Coast ligt. Op het moment dat we Nimbin in rijden gaan we een stukje terug in de tijd naar de jaren 60. Het plaatsje staat bekend vanwege de hippiecultuur. Er lopen, op de toeristen na, bijna alleen maar hippies rond. De huizen en winkels zijn vrolijk beschilderd en hebben kleur. En we komen de ene na andere spirituele zelfhulp winkel tegen. Ook wordt er op iedere hoek van de straat cannabis aan ons aangeboden. Wat we un-hippie-like afslaan. Er heerst een grappig en gemoedelijk sfeertje.  Na een bezoek aan het Nimbin museum vervolgen we onze weg langs een heuvelachtig en zeer groen landschap. Het is net of we in een Tolkien filmomgeving terecht zijn gekomen, mysterieus en erg mooi. De regen en bijkomende mist maken het plaatje compleet. Terwijl we de spirituele plaatselijke Nimbin radio op hebben staan, met een ietwat aparte muziekstijl, wanen we ons in hogere sfeeren en zweven zo Nimbin uit. We komen aan bij de goldcoast. Niet echt mijn ding. Een kustlijn van zo'n 40km helemaal volgebouwd met hoge hotels, hotels en nog eens hotels. Er is geen rustig plekje te vinden en het verkeer is ook erg chaotisch en druk. Één voordeel; het is opgehouden met regenen! Ja fijn.  De eerste nacht in Currimbin. We doen net ons lichtje uit om te gaan slapen wordt er hard tegen het raam geklopt. Schuifdeurtje open en jawel hoor daar onze tweede ontmoeting met een ranger. Deze is iets minder vriendelijk dan de eerste ranger. Maar na een zakelijke waarschuwing komen we er toch weer vanaf zonder boete. Alleen zijn we wel ons slaapplaats kwijt dus moeten nog op zoek naar een ander plekje. Even zoeken, niet zo handig in het donker. We gaan maar weer veilig een woonwijk in aangezien we niet weten hoeveel kilometer kust de ranger 'bewaakt'. En als we vannacht of morgenochtend vroeg een tweede ontmoeting met hem hebben zal hij niet meer zo schappelijk zijn. We vinden een plaatsje vlakbij bij een basisschool. Veilig en ver weg van de ranger. We hebben een rustige nacht. Ons kat- en muisspel is weer geslaagd. We reizen langs de Gold Coast naar de Sunshine Coast. Onderweg brengen we een bezoek aan de Australian Zoo, homeground van Steve Irwin. Beter bekend als de 'crocodile hunter'. Hij is een grote held voor de Australiërs en na zijn dood in 2006 is zijn levenswerk voortgezet door enthousiaste medewerkers van de Zoo. Het is een mooie dierentuin die verborgen ligt tussen groene heuvels even buiten Brisbane. Er is niet zo'n hele grote diversiteit aan dieren. Maar de dieren die er zijn hebben grote en mooie leefruimtes. Er leven vooral dieren die veel in Australië voorkomen zoals: kangaroes, walibi's, wombats, koala's, slangen, hagedissen, vogels en natuurlijk niet te vergeten de krokodillen. Het mooie is dat we al deze diersoorten, behalve dan de krokodil, ook in het wild zijn tegengekomen. De dierentuin is interactief. We mogen de kangaroes en walibi's aaien en eten geven, de olifanten voeren en een koala knuffelen. Helemaal leuk! We komen aan bij de 'Sunshine Coast' maar deze doet zijn naam geen eer aan. Het is bewolkt en er valt af en toe een bui. Na een paar dagen koopt Jan toevallig een krant en daar lezen we over een weeralarm aan de noordoostkust. Het kan plaatselijk wel 200mm per dag gaan regenen en ook is er kans op overstromingen. Met de nieuwsberichten en beelden van vorig jaar januari (overstromingen in Australië) in ons achterhoofd. De regenbuien en bewolking die we na 1,5 week toch ook wel flink beu aan het raken zijn besluiten we af te zakken naar het zuiden. Hier zien de voorspellingen er iets gunstiger uit.  Maar daar zijn we niet zomaar. Australië is zo'n groot land. We rijden drie dagen bijna onafgebroken door de keiharde regen om het zuiden te bereiken. Hier zakt de moed ons bijna in de schoenen omdat het weer niet veel beter lijkt te worden. Ook is onze Kurt zo onderhand wel toe aan wat zon op zijn bolleke. Onze spullen drijven bijna de camper uit. En dan.....zien we blauwe lucht. We belanden in Merimbula waar we weer een zonnige stranddag hebben na bijna twee weken. Vorige week waren we na een paar dagen regen het mooie weer zò vergeten. Maar het is nu omgekeerd ook zo: we zijn het slechte weer binnen een mum van tijd vergeten. Wat voor moois zal het zonnige zuiden ons brengen. X Maartje