Joehoe allemaal!!!!! Hier zijn we weer terug in......??......?...........waarschijnlijk kunnen jullie het wel raden: KOH LANTA!!!! Na een kleine week Maleisië zijn we terug in Thailand bij Veep. Dit heeft een aantal redenen waarvan de belangrijkste is: dat we het hier nog lang niet beu zijn en het gewoon onzettend naar ons zin hebben. Ook is het (helaas) momenteel niet de beste tijd om door Maleisie te reizen. Het is daar regenseizoen wat veel regen betekent en een hoge onaangename luchtsvochtigheidsgraad. Door de vele regen is de oostkust van Maleisië en Maleisisch Borneo, waar wij heel graag heen wilden, bijna niet te bereizen. De westkust van Maleisie trekt ons niet dus hebben we na niet al te lang aarzelen, na een kleine week op het eiland Langkawi te hebben gezeten, besloten om Thailand terug in te gaan. Een kleine impressie van Langkawi: een stuk drukker, er zijn veel meer toeristen. Wat ook grappig is we kunnen hier weer begrijpend lezen, geen onbegrijpelijke Thaise tekens meer. Maleisië is rijker. Dit zien we gelijk terug aan de prijzen van de hostels, duurder en ook aan de wat meer "westerse" atracties en activiteiten die er zijn. We komen zelfs een kartbaan tegen.  We hebben een paar leuke dagen gehad met o.a. een wandeltocht (klim) naar een waterval, een toer in een kabelbaan naar een viewpoint op 700 meter hoogte met mooie vergezichten over de zee. Ondertussen maakt het eiland zich op voor de Lima-airshow, die op de dag van ons vertrek zal beginnen en 6 dagen zal duren. Terwijl wij er zijn wordt er al druk gerepeteerd. Vooral door straaljagers die allerlei acrobatische toeren oefenen. Loopings, kurkentrekkers, enz. Met een enorm kabaal vliegen ze langs. Vlakbij, meerdere malen per dag.  Na een aantal dagen hebben we het eiland gezien en gaan weer terug de grens over naar Thailand. We gaan niet direct naar Koh Lanta maar willen eerst nog een heel klein eilandje aandoen. Dit hebben we tot nu toe nog niet gedaan. We hebben enkel op de grotere iets meer toeristische eilanden gezeten. Dus nu we terugkeren willen we deze kans niet aan ons voorbij laten gaan. Dit wordt één van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe!  Vanuit Langkawi belanden we na een hele lange reis eerst in een niemandsdorp aan de kust van het vaste land. Wat een vreselijk oord is dit. Maar we zijn gedoemd hier een nacht te blijven aangezien de boot naar het eilandje waar wij heen willen enkel 's ochtends gaat. We belanden in een vreselijk hostel. De kamer is vies, oud, klein, ongezellig en veel te duur maar er is niks anders te vinden. Als de zon onder gaat is er in het dorpje niks te beleven. We gaan op zoek naar een restaurantje. Als we over straat lopen zien we hoe vuil en verlaten deze zijn. Overal ligt afval en er is veel leegstand van krotjes van huizen en restaurants. We vinden toch een restaurant dat open is en besluiten na het eten maar vroeg naar bed te gaan. De volgende ochtend is er nergens een ontbijt te krijgen dus halen we ietwat uitgedroogde donuts en een vers yoghurtje in de plaatselijke supermarkt. Waar overigens ook veel spullen te verkrijgen zijn die over de houdbaarheidsdatum zijn.  Het is zo'n 30 minuten lopen naar de pier van waaruit de boot gaat. Als we daar aankomen belanden we gelijk al in een andere wereld. Het leeft hier! We kopen een ticket voor de boot en moeten nog 2 uur wachten eer deze vertrekt. We lopen wat rond door het vissersdorpje wat aan de pier ligt en genieten van het uitzicht.  We maken ons klaar voor vertrek. Wat blijkt, we zijn samen met de bevoorrading eten en drinken voor het eiland en één ander Thais stelletje de enige toeristen die op deze boot naar het eiland Koh Ngai gaan. Dat belooft wat. De boot kan niet helemaal tot aan het eiland komen, er is geen pier en het water aan de kust is te ondiep, dus we stoppen midden op zee. Waar we wiebelig met al onze bagage over moeten stappen op een longtailboot die ons het laatste stukje verder brengt. Dit past wel helemaal bij het 'onbewoond' eiland gevoel.  Aangekomen zijn we op een klein paradijsje beland. Op het hele eiland zijn maar 10 resorts, er is geen supermarkt, zijn geen wegen, auto's of brommers, heel weinig toeristen. Er heerst zoveel rust. We zitten aan een klein strookje parelwit strand, de zee is azuurblauw en achter ons huisje ligt de jungle. De gehele dag vliegen er ontzettend mooie Hornbills (een soort Toekan) af en aan langs ons heen. In de loop van de dag komt er altijd een heerlijk ruikend zeewindje opzetten waar we lekker loom van worden. We laten de dag voorbij gaan, 's avonds eten we aan zee en gaan dan op onze veranda zitten met de geluiden van de natuur en golven op de zee om ons heen. We komen in gelijk in een ander ritme, wakker worden als de zon opkomt en slapen als de zon ondergaat.  We zien een ontzettend mooie zonsopgang, deze is om zes uur 's ochtends, want we zitten aan de oostkust van het eiland. Maken een wandeling naar de westkust van het eiland om een strandje te bezoeken. Het pad naar deze kant van het eiland gaat door de jungle. Heeft wat obstakels en is niet zo goed begaanbaar. Maar als beloning voor deze 'zwaardere' tocht komen we uit op een verlaten strandje waar we een paar uur met zijn tweetjes doorbrengen. Nu is het onbewoond eiland gevoel er echt helemaal!!! Ik ben ontzettend blij dat we nog naar een klein eilandje zijn gegaan want dit heeft ons eilandhoppen compleet gemaakt. Echt een geweldige ervaring. Na drie dagen gaan we weer door terug naar Koh Lanta. En met op donderdagavond als afluiting van ons Thaise avontuur het Job 2 do concert. Waar Jan nu een stukje over zal schrijven. Op de dag van het concert doen we niet zoveel. Het is ook bewolkt. 's Middags regent het een tijd. Ojee, als dit vanavond maar niet zo doorgaat........  Terwijl we op onze veranda wat aan het lezen zijn zien we opvallende reggaefiguren langskomen. Wat blijkt: de bands en crew van het concert van vanavond zitten in een resort vlakbij het onze! Cool! Ze doen vandaag zo'n beetje wat wij ook doen. En dat is dus: niet zoveel. Rondlummelen en chillen aan de bar aan het strand. Ook bij Veep in de Nonamebar. Hoe cool! Het blijken vooral de jongens van de andere band die zal optreden, Rasta Monkey, te zijn. Job himself zien we bij het avondeten langslopen. Ik herken hem gelijk. Veep groet hem met een respectvolle "wai".  Na een afscheidscocktail een Pina Colada in de Noname bar (ja het helaas nu hier ook écht onze laatste avond) is het tijd om naar het concert te gaan. Helaas is het weer niet verbeterd en dat zou het de rest van de avond ook niet veranderen. De hele avond regent het door. Soms is het 10 minuutjes droog, daarna begint het weer. Bwah......het lijkt wel net als thuis. Waar regen de doodsteek kan zijn voor je festival (en als organisator je grootste vijand). Eenmaal op het terrein ziet het er een beetje troosteloos uit. Het hoort gewoon niet te regenen op zo'n avond!  We zijn er vroeg rond een uur of acht. Het terrein is nog bijna helemaal leeg. Het podium is niet goed overdekt waardoor het nat regent. Het is voor de helft bedekt met palmtakken. Nu kan een bladerdak zeer efficient tegen regen zijn, maar dit was niet de opzet geweest. Het was meer een dak voor de sier. Regen was niet waar men op gerekend had. Het podium regent gedeeltelijk nat en het programma loopt hierdoor al snel vertraging op.  Het eerste optreden is een lokale aangelegendheid met traditionele Thaise gypsy muziek. Leuk om te zien, maar wel echt een opvuller. Daarna een fireshow. Ook leuk, maar met onze 6 weken Thailand hadden we inmiddels betere shows gezien. De show wordt uitgerekt, omdat het nog steeds regent.  Pas tegen tienen begint het optreden van Rasta Monkey. De band blijkt een verrassing. Een energieke band met een vette drive! De frontman met een stem die super past bij de reggae. Veel covers  (Bob Marley), maar met volle overgave gespeeld. En daardoor krijgen ze ons en de rest van het overwegend uit toeristen bestaande publiek goed los!  Een top optreden, wat eindigt met een ska-versie van "pinokkio". Whaha.... Hilarisch. Na het optreden weer vuurshows om het publiek bezig te houden terwijl op het podium van band gewisseld wordt. Pas na half twaalf is het tijd voor de hoofdact: Job 2 Do! Echt wel gaaf, maar toch valt het een beetje tegen. Het klinkt teveel routine, te netjes, te beschaafd. Het mist wat van het jonge enthousiasme van de band ervoor. Ze zingen ook veel Thais. Dit wisten we van tevoren, maar door de "inkoppertjes" van Bob Marley door Rasta Monkey, komt het niet zo aan. De eerste set houdt vrij plotseling op en een dj met supervet rastakapsel neemt het over. Hij draait uptempo popmuziek. Allemaal bekende, westerse nummers met een beat (Lady Gaga, Rihanna, enz.) Hiermee houdt hij de toeristen goed  aan het dansen. Alleen had ik niet helemaal op deze muziek gerekend op een reggaefeest en door een dj met zo'n uiterlijk. Na  een uur twijfelen we of Job 2 Do nog wel terug komt. We besluiten een taxi te nemen en naar huis te gaan, morgen vliegen we al vroeg door naar Kuala Lumpur.  Als we naar huis rijden is Veep ook op de terugweg. Hij had zijn neefje een jochie van een jaar of 15 meegenomen naar het concert. Net als wij hadden ze erg naar deze avond uitgekeken. Het neefje had teveel gedronken en was ziek geworden. Hij danste eerder die avond als een gek in het rond, maar kon nu niet meer op zijn benen staan en moest overgeven. Veep had zich over hem ontfermd en hem achter op zijn 'motobike' weten te krijgen. Langzaam rijden ze naar huis. We halen ze vlak voor de afslag naar het zandpad richting de Noname-bar in. De tuktuk-driver laat ons er hier uit. Aangezien we flink onderhandeld hebben over de prijs vindt de driver het waarschijnlijk wel mooi geweest. Veep bemoeit zich er nog mee omdat hij het geen stijl vindt. Zelfs met zijn zieke neefje achterop, bekommert hij zich nog om ons. Zo is hij; gastvrij en zorgzaam. Maar wij vinden het prima de laatste 100 meter zelf over het hobbelige modderige pad te lopen. Het was niet de juiste avond voor een legendarisch optreden. Het kon ook bijna niet gezien de lange tijd dat ik er al mee bezig was. Maar, we hebben ze wel gezien! En twee cd's mee naar huis met fantastische reggae van Job 2 Do, want dat is het wel!!! Onze laatste week in Azië is aangebroken en we gaan terug Maleisië in. We willen daar nog wat plaatsen bekijken voor we onze oversteek naar Australië maken.  We kijken terug op een supermooie tijd in Thailand. Ze zeggen over Thailand weleens dat het het land van de glimlach is. Wij vinden dat niet helemaal waar. Laos en Cambodja lopen een stuk voorop in de race wat de lach betreft. Je merkt ook goed dat Thailand al meer 'bedorven' is door het vele toerisme. Het gaat er hierdoor veel zakelijker aan toe. Waar de mensen in Laos en Cambodja echt geïnteresseerd in ons waren kwam het in Thailand toch wat vaker voor dat men iets van je wilde, vooral geld. Als bleek dat er niets te halen viel dan zwaaiden ze je meestal ook gelijk gedag. Alhoewel, Veep heeft wat dat betreft voor héél Thailand een inhaalslag gemaakt.  Al met al hebben we in Thailand hebben een supertijd beleefd. Want ondanks het vele toerisme is het een prachtig land. We hebben er niet voor niks zes weken doorgebracht. Mocht je nog op zoek zijn naar een mooie vakantie is het een aanrader. Het land heeft alles te bieden: mooie steden, veel cultuur, natuur en zon, zee en strand. Wij hadden gedacht het eilandenleven misschien na een paar weken toch echt wel zat te zijn. Maar niks in minder waar. We zijn er voor gemaakt!! Toch maar goed dat we thuis ook op een eiland wonen, anders zouden we hier nóóit meer weggaan ;):)!!!!! X Maartje