Zullen we naar huis gaan? Ik hoor het mezelf zeggen en daarmee bedoel ik niet terug naar Nederland maar terug naar het hostel waar we verblijven in Koh Phagnan. Een goed teken is het wel. De meeste hostels waar we verblijven zijn ook super en hebben een fijne sfeer. Dat is ook wel nodig want als je al bijna twee maanden uit je kleine backpack leeft en om de paar dagen een ander verblijf hebt is het goed dat je je 's avonds terug kunt trekken in een gezellige omgeving. Het resort waar we hier verblijven geeft helemaal het thuisgevoel. Het ligt op een rustig stukje van het eiland waardoor je het idee hebt afgelegen te zitten. Vooral 's nachts is dat goed te merken. Als we op bed liggen horen we niets anders dan het slaan van de golven op de rotsen en wat krekels. Als we overdag aan het zwembad liggen kijken we vanuit het zwembad zo de open zee op wat een vrij gevoel geeft.  Op zaterdag worden we wakker met een bewolkte hemel. Gisterenavond heeft het nog lang doorgeregend maar het is nu gelukkig wel droog. We besluiten een scooter te huren om het eiland te gaan verkennen. Het geeft een goed gevoel we zijn niet afhankelijk van openbaar vervoer en hebben zelf in de hand waar we wel of niet willen stoppen. We gaan eerst richting Thong Sala. Dit is een wat drukker gedeelte van Koh Phagnan wat niet onze voorkeur heeft maar we hebben een reden. We gaan gedag zeggen bij Koert een oude bekende. Hij woont op Koh Phagnan en heeft er een sportschool. Koert is een dag na mij geboren en onze moeders lagen op dezelfde kamer in het ziekenhuis. We zaten op dezelfde basisschool en onze vaders speelden samen in een carnavalsband. Ik had hem sinds mijn tienerjaren niet meer gezien. Leuk om een oude bekende te ontmoeten tijdens de reis.  Na bij hem geweest te zijn bezoeken we nog wat stranden, maar het is  bewolkt en dan zijn de stranden toch niet zo mooi. Het weer knapt niet op. Op zondag regen en maandagmorgen begint weer regenachtig. Dat komt mijn humeur (arme Jan) niet ten goede. Ja ook al hebben we hier al bijna zes weken mooi weer je bent de regen hier net zo snel beu als in Nederland. De vooruitzichten zien er voor de komende dagen niet goed uit. Het is ook regenseizoen in november en december aan de oostkust. We besluiten daarom terug naar de westkust te reizen via Krabi (waar we eerder verbleven) naar Koh Phi Phi. Dit staat bekend als een toeristisch trekoord maar we zijn toch nieuwsgierig naar dit eiland zonder auto's. Aangekomen op Phi Phi zijn we moe van de lange reis maar schijnt de zon weer volop en is het warm. We hebben hierdoor geen zin om uitgebreid naar een hostel te zoeken. Die zijn hier goedkoop en binnen ons budget ook niet te vinden maar dat wisten we. Phi Phi is duurder dan de andere eilanden aan de westkust. We komen vrij snel toch uit bij een kamer voor 'maar' 600bath. Dit is ongeveer 15 euro, eigenlijk veel te duur voor het kleine budget wat we per dag te besteden hebben. Maar we hebben het warm en willen de backpacks die het nog warmer maken afgooien. De volgende ochtend blijkt dit hostel een dieptepuntje in onze verblijvencarriere te zijn. Ik heb geen oog dicht gedaan. Het bed is keikeihard, het dunne bedje in de jungle lag nog beter. De kamer stinkt naar schimmel en 's nachts lopen er met veel lawaai constant dronken mensen langs onze kamer. Toch niet zo'n goed plan snel maar een hostel nemen omdat je moe bent en het warm hebt. We gaan op zoek naar een beter verblijf en dit vinden we. Het is schoon en het bed is zacht. We zullen hier nog vier nachten heerlijk slapen. Tegen onze verwachting in hebben we een geweldige tijd op Koh Phi Phi. Het is een klein eiland met veeeel toeristen. Maar het lukt ons aardig de massa's mensen te ontlopen. En met het heerlijke weer, alle dagen zon, hebben we ontzettend leuke dagen achter de rug. De stranden zijn mooi en we ondernemen een aantal leuke activiteiten: een snorkeltoer met daarbij een bezoekje aan het de strand van de film "The beach" met Leonardo Dicaprio in de hoofdrol, kajakken, we beklimmen een heuvel naar een viewpoint waar we een prachtig uitzicht hebben over de baaien van het eiland, in de avonden lekker uit eten. Tijdens een avond hebben we een bizarre ervaring. We lopen door het stadje en zien in een cafe, wat de "Reggaebar" heet, een boksring met 2 mensen erin. Daaromheen zitten en staan mensen te kijken, veelal schreeuwende Engelsen. We blijven eerst buiten staan om van een afstandje te bekijken wat er gaande is. Toch maar even naar binnen. Blijkt dat mensen uit het publiek tegen een free bucket (dit is letterlijk een emmer met drank) een kickbox wedstrijd met elkaar aangaan. Ja alles is mogelijk in Thailand een vreemde situatie voor een reggae??????bar..... Vandaag zijn we weer verder getrokken naar het volgende wat grotere eiland Koh Lanta. We hebben nog anderhalve week om hier te verblijven dan verloopt ons visum voor Thailand alweer en trekken we verder naar Maleisie. Xx, Maartje