Afgelopen vrijdag was een lange reisdag. Het lukte ons om Udon Thani te bereiken. Terug in Thailand dus alweer! Vanuit hier vliegen we de volgende morgen op Bangkok. We gaan op zoek naar een hostel, samen met een Duits meisje dat in haar eentje reist.  Voor de rest zijn er geen backpackers meer om ons heen. De meesten gaan vanuit Laos door naar Vietnam. Volgens de lonely planet waren er enkele hostels in de uitgaansbuurt. Het bleek iets meer een rosse buurt te zijn, maar allee. We vinden een acceptabele guesthouse en besluiten nog even wat te gaan eten. Dit doen we in een grote avondmarkt, een stukje uit de 'uitgaansbuurt' vandaan en weer tussen de locals. Was erg leuk. Overal eetkraampjes met de meest uiteenlopende dingen en geen Engelse menukaarten dus aanwijzen wat je wil hebben. Op aanraden van het Duitse meisje hebben we vis gegeten, heerlijk. De dag erna hadden we een goedkope vlucht van 45 minuten  naar Bangkok. Het doel was vanuit daar verder te reizen richting Cambodja. De vlucht was super. Vlak voor landing zagen we veel ondergelopen straten, wijken. Best heftig. Een uur na landing hadden we een busticket richting de grens en zaten we alweer in de bus.  De tweede reisdag op rij. Doordat er een aantal rijbanen van de ring rond Bangkok al waren ondergelopen, moesten we een paar keer omrijden. Uiteindelijk kwamen we eind van de middag aan in de grensplaats Aranya Prathet. Voor de zekerheid maar daar gebleven, het was mooi geweest voor vandaag.  De ochtend erop op tijd de grens over en daarna vervoer proberen te scoren naar Siem Reap, een grote plaats vlakbij Angkor Wat. We wilden proberen een lokale bus te nemen, maar dit werd ons niet makkelijk gemaakt. Als toerist val je op en wordt je automatisch naar een 'tourist' bus station geloodst. Waar je met alle andere toeristen op een duurdere bus wordt gezet. Dit wilden wij dus niet. We hadden ergens gelezen dat er ook een lokale bus moest zijn en gingen hier voor.  Voorbij de hectiek aan de grens liepen we in de hoofdstraat van Poipet een Italiaan tegen het lijf die hetzelfde van plan was. Al snel had een taxichauffeur ons gezien. Hij bood ons een rit aan voor 30 dollar met z'n drieeen. Op zich al een mooi bod, maar we wilden niet te snel happen. Dus gingen we verder. Er kwamen jongens op brommers ons alsnog vertellen de gratis bus naar het tourist bus station te nemen, terwijl we die net omzeild hadden. De taxichauffeur bleef ons volgen. Op gegeven moment kwam zelfs de tourist police erbij om ons te vertellen dat de lokale bus vandaag niet zou rijden. Jaja. Uiteindelijk wat onderhandeld met de taxichauffeur, een goede prijs gekregen en met hem meegegaan. Bleek dat hij de tourist police had omgekocht om ons te zeggen dat de lokale bus niet reed zodat we met hem mee zouden gaan... Ah, dus zo gaat dat hier. De rit was prima. Onze Italiaanse medereiziger vertelde al 7 jaar op reis te zijn. Af en toe gaat hij een paar maandjes naar huis om wat geld te verdienen. Hij doet bijna alles liftend en sliep de afgelopen weken in zijn hangmat in Thaise tempels. Als tegenprestatie hielp hij de monniken 's morgens met wat schoonmaak werkzaamheden. Daarnaast doet hij aan "couchsurfen",  dat is gratis logeren bij mensen thuis die zich aangemeld hebben als couch-surf adres. Hij had talloze verhalen over zijn reizen, bijzonder!Rond de middag waren we in Siem Reap en we vonden al snel een prima guesthouse. We besloten maar eens lekker te chillen voor de rest van de dag na al dat reizen.  De volgende morgen op z'n Hollands een fiets gehuurd om een grote ronde van 30km te fietsen langs allerlei oude tempels van Angkor. Het is moeilijk uit te leggen, maar hier was vroeger de hoofdstad van een groot rijk. Er woonden miljoenen mensen. De koningen lieten de meest bizarre paleizen en tempels bouwen. Vol symetrie, met "slotgrachten", verwijzingen naar goden en gegraveerde muurschilderingen van veldslagen. Het rijk met haar hoofdstad is tenonder gegaan en de tempels zijn daarna verlaten.  Aan de natuur over gelaten en de loop der eeuwen overwoekerd door jungle. Kilometers uit elkaar, soms naast elkaar. Fascinerend moet het geweest zijn voor ontdekkingsreizigers dit te herontdekken.  Tegenwoordig is het behoorlijk toeristisch. Veel tempels zijn gerestaureerd,  er zijn looppaden aangebracht en je kunt bij veel tempels eten, drinken en souvenirs krijgen. Het wordt je nog net niet in je handen geduwd. Het is een goede inkomstenbron voor het land. En terecht, want het is ondanks de drukte op sommige plaatsen nog steeds heel, heel bijzonder.  Ook de 2e dag gaan we fietsen. Een kleinere ronde met meer bekendere (en drukkere) tempels waaronder Angkor Wat zelf. Prachtig, maar wel vermoeiend.  Dus gisteren maar een rustdag ingelast. We hebben een zwembadje bezocht bij een prachtig guesthouse, in een heel mooie tuin. Met heerlijk eten. Pumpkin soup, super! 's Avonds een "khmer-bbq". Een soort chinees fondue. Een bolle grilplaat onder een gaspitje met een rand eromheen waar water in kookt. Kun je zelf vlees en vis grillen, of in het water koken. Groenten, kruiden erbij, en het wordt een boullion. Naarmate je langer bezig bent wordt de boullion sterker. Was ook erg goed, maar wel warm! Net gedouched, zaten we weer te zweten als een otter. Haha. Vandaag weer op de fiets gesprongen naar een bij Angkor horend kunstmeer: een rechthoek van 8 bij 2,3(!) kilometer. Omringd door een metershoge dijk. Aangelegd om als watervoorraad te dienen voor de rijstvelden in de wijde omgeving. De metershoge dijk is begroeid met bomen, vanaf de buitenkant geen meer te zien. Het gaat op in het landschap. De plek waar we heen willen is een punt waar in het weekend veel locals komen, om te zwemmen. Het ligt buiten Siem Reap, weg van de toeristen. Ondanks de duidelijke plattegrond fietsen we er iets voorbij. We zien geen meer, wel de kaarsrechte groene rand. Dat moet het toch zijn. Na navraag te hebben gedaan keren we om. Over een zandpad. We moeten al snel een stukje klimmen en ineens zijn we er. Op de zuidwesthoek van de "Barray", zo heet het meer.  Er liggen hutjes op een rij direct aan het water. Ze blokkeren het uitzicht nog even. Als we in een van die hutjes zijn om wat te drinken kunnen we kilometers ver kijken. Het water is spiegelglad en zo warm dat het ons niet uitnodigd er een duik in te nemen.  We vervolgen onze weg om het meer heen. Op onze kaart staat een weg aangeduid. Dit blijkt slechts een rul moeilijk te begaan zandpad te zijn. En dat midden op de dag terwijl de zon hoog aan de hemel staat. Het is warm, heel warm en op onze gewone stadsfietsjes af en toe extra bikkelen. Als we het langste stuk gehad hebben houdt de weg op. Er is een stuk uitgegraven en er loopt een riviertje. "Staat niet op de kaart". Een local vragen we de weg en hij neemt ons een klein stukje mee. We komen uit bij een huisje van familie van hem. Ze hebben een kraampje aan de straat, dus we kunnen er wat drinken. Hier komen nooit toeristen blijkt in een leuk gesprek wat we met hen hebben. We vervolgen onze weg als en het begint te regenen. De regenbui brengt verkoeling, maar we worden zeiknat. Als we weer bijna terug zijn begint de zon weer volop te schijnen! De eerste echte regenbui die we deze reis hebben gehad is kort van duur!! Groetjes, Jan