Wo 12-10 Wat is het toch fijn om te reizen!!!! De verrassing van waar je nu weer terecht komt is toch wel een van de mooiste dingen eraan. Het is zo leuk om na een paar dagen ergens geweest te zijn de reis naar een volgende bestemming te maken om daar een nieuwe ontdekkingstocht te beginnen.  Zo zijn we vanuit Luang Prabang aangekomen in Vang Vieng, na een reis van ongeveer zes uur. Gisterenmorgen zouden we om half negen vertrekken vanuit Luang Prabang wat uiteindelijk kwart voor tien werd. Nee, ze maken zich hier niet zo druk.  Na te zijn opgehaald bij ons hostel dachten we naar Vang Vieng te vertrekken. Ze hadden namelijk erg veel moeite gedaan om alle bagage van de passagiers bovenop op het dakje van ons minibusje te bevestigen. Maar niets was minder waar we werden hiermee enkel naar een busstation verderop gebracht. Welgeteld zo'n vijf minuten rijden! Bagage er weer af en overstappen op verschillende nieuwe busjes die klaar stonden. Zodat iedereen uiteindelijk verspreid zat over de nieuwe wagens waardoor we moesten wachten totdat deze opnieuw vol waren. Dit beloofde wat te worden. Na ongeveer een uurtje wachten was die van ons gevuld en waren we gereed om nu echt te vertrekken. Dit moest natuurlijk dan wel 1,2,3 gebeuren. Wat medepassagiers stonden buiten nog wat te roken. Wordt er kei- keihard door een luidspreker (terwijl onze chaffeur net een paar luttele seconden achter het stuur zit, het busstation niet groter is dan een kleine speelplaats, de medepassagiers pal naast ons busje stonden en dus al aanstalten aan het maken waren om in te stappen) dat het busje met nummer......"ons nummer wordt omgeroepen" klaar is voor vertrek en dat de passagiers nu toch echt moeten instappen. Hilarisch gewoon! We vertrekken, maar eerst op naar het tankstation want natuurlijk moet er nog getankt worden.  De weg naar Vang Vieng gaat door de bergen. Bestaat uit heel heel veel haarspeldbochten, er zit geen recht stuk in de weg. Onverharde stukken weg en verharde stukken maar dan wel met de gaten erin. We komen langs dorpjes, vaak bestaande uit niet meer dan twintig huisjes. In en rondom die dorpjes lopen, kippen, koeien, honden, eenden, varkentjes, geitjes en katten dwars over de weg heen. Het is een vermoeiende maar wel grappige tocht. Aangekomen in Vang Vieng loopt het tegen de avond en gaan we wat eten. Wat we hebben gehoord en gelezen is waar. Er zijn hier ontzettende veel feestende Engelsen, die enkel in bikini of zwembroek over straat lopen.  We hebben nog geen local restaurantje kunnen vinden dus eten in een groter toeristenrestaurant (we houden toch iets meer van de kleinere lokale eettentjes maar in het stadje zelf zullen die niet te vinden zijn blijkt later) en ja daar staat de tv serie Friends op. In werkelijk ieder restaurant hier hangen grote televisies waarop alleen maar die serie draait. Morgen overdag de omgeving maar eens verkennen. Vandaag hebben we tubing over de rivier gedaan. Dobberen over de rivier die langs de stijle rotsen van het karstgebergte stroomt in de binnenband van een tractor. Aan de rivier liggen "barretjes" waar je wat tussendoor wat kunt drinken.  We zijn met een groepje van acht, mensen die we tijdens onze reis in bijna elk stadje wel tegen het lijf lopen, gaan dobberen over de rivier maar daar begonnen we niet mee natuurlijk. Nee de start was, English style, bij een barretje aan het water met bij aankomst een shot of whisky. Omdat er een uitbundige sfeer heerst besluiten we eerst maar wat te blijven drinken en dan de rivier op te gaan. Lekker even gekke mensen kijken die tegen het einde van de ochtend al dronken zijn, hoe kunnen ze het?!! Voor mij een cola light. Ja, het shotje was de enige alcoholiname voor mij deze dag aangezien er verhalen rondgaan van een rivier die af en toe wild kan zijn en dronken mensen die daardoor ernstige ongelukken krijgen.  Na een klein uurtje gezeten te hebben besluiten we de rivier op te gaan. Je laten meenemen door de stroming, die af en toe wat sneller gaat en een kleine stroomversnelling wordt. Even wennen is het wel die tube. Ik beland, na 2 minuten al, door een kleine stroomversnelling middenop de rivier tussen wat takken en stenen. Maar goed dat was het enige ongelukje voor mij aangezien Jan mij vanaf dat stuk heel lief helpt met sturen. We besluiten een pauze in te lassen bij een barretje. Bij iedere bar staan jongens met touwen waaraan aan het uiteinde een lege fles hangt. Als je wil aanmeren geef je dat aan. Dan gooien ze het touw naar je toe en zo wordt je vanuit de stroming naar de kant toegetrokken. Bij ieder tentje hebben ze ook een kleine 'attractie'. Deze heeft een glijbaan met aan het eind een vrije val in de rivier. Jan staat bijna meteen bovenaan om naar beneden te glijden. Ik kijk ;) het is namelijk een erg hoge glijbaan. We blijven hier wat te lang hangen doordat er een superrelaxte goede sfeer hangt en vergeten de tijd. De zon schijnt, de omgeving is prachtig en er wordt lekkere muziek gedraaid. We komen erachter dat al tegen het einde van de middag loopt en de zon snel zal ondergaan. We willen voor het donker terug zijn omdat de rivier op sommige plaatsen toch wel snel gaat en er rotsen net boven het water uitsteken waar je je flink aan kan bezeren als je ze niet ziet. Het laatste stukje moeten we dus even doorpeddelen. Het uitzicht is prachtig de lucht verkleurt al door de ondergaande zon waardoor de bergen afsteken tegen de lucht.  Do 13-10 We gaan voor het eerst sinds we weg zijn fietsen. We maken een tocht langs wat grotten die we willen bezichtigen. Vanaf het moment dat we weg zijn uit het stadje Vang Vieng zien we geen toeristen meer. We zijn direct onder de lokale bevolking en wat een verschil maakt dat! Heel de weg lang zien we alleen maar mooie glimlachende gezichten. Kinderen komen enthousiast en lachend vanuit huisjes en tuinen aangerend om ons te begroeten 'sabaidie' en naar ons te zwaaien. Hier worden we zo blij van. Je neemt hier gelijk weer een stapje terug in de tijd. Het is vredig en de mensen lijken ontzettend gelukkig. Na zo'n 15 kilometer fietsen komen we aan bij de grotten die we willen bezoeken. De eerste grot valt wat tegen. Het is een ondiepe grot waar buddha's in staan. Maar we vinden het maar een donker gat. Later lezen we dat het alleen vroeg in de ochtend indrukwekkend is deze grot te bezichtigen omdat de zon er dan precies in schijnt. Een jongen wijst ons de weg naar de volgende grot. We krijgen een lampje aangereikt en lopen mee de grot in. We weten dat er door deze grot een rivier moet stromen maar hadden het idee dat we hier snel zouden zijn. Dat viel vies tegen. Na een half uur gelopen te hebben moeten we onze slippers uit doen omdat we verder gaan door water. Op blote voeten waden tussen scherpe stenen door. Die we met het kleine lampje wat op ons hoofd zit proberen te onderscheiden in de aardedonkere grot. Het water uit, verder over schuine en heel erg glibberige gedeeltes. De gids maakt er een spel van door slides te maken. We lopen er met moeite hand in hand achteraan en proberen niet uit te glijden. Bukken, op handen en voeten onder smalle vernauwingen door. Klimmen over hogere rotsen/plateaus heen. Weer door water waden om uiteindelijk na nog een half uur bij de ondergrondse rivier uit te komen. Hier mogen we zwemmen, het water is lekker koud en verfrissend na de toch wel wat vermoeiende wandeling. We moeten dezelfde weg terug nemen dus weer een uur de tocht terug. Jan vraagt of onze lampjes even uit mogen en dat doen we. Zo wat is dat pikkedonker je ziet werkelijk helemaal niets. Dit geeft echt een raar en eng gevoel. Snel de lichten weer aan. We lopen verder en zien aan het einde het daglicht weer verschijnen. We zijn er en het is fijn weer boven de grond te zijn. We besluiten terug te fietsen aangezien het halverwege de middag is en we geen licht op de fietsen hebben. Deze afgelopen dagen heeft onze reis ons weer naar verrassende bestemmingen gebracht. Het mooie en rustieke Luang Prabang waar we in een filmdecor terecht leken te komen en waar ik me gelijk thuis voelde. De wat grauwe, feestende stad Vang Vieng waar ik mijn bedenkingen bij had. Maar wat heeft deze stad een prachtige omgeving met ontzettende vriendelijke en lieve mensen. Die je met hun brede glimlach zo blij maken en je doen beseffen dat je leeft. Daar word ik zo gelukkig van!  Morgen gaat onze ontdekkingsreis weer verder. We gaan per bus naar de grens toe om dan hopelijk nog op tijd te zijn de grens over te steken terug Thailand in. Waar we overnachten in Udon Thani want zaterdagochtend vliegen we op Bangkok om vanuit daar te proberen richting Cambodja te komen. Hopelijk laten de overstromingen dat toe, zoniet gaan we door naar het zuiden van Thailand. Ik ben benieuwd waar we over een paar dagen aan zullen komen. Wat ik zeker zal doen is ervan genieten. Een lieve groet Maartje