Nadat we bij de tijgers waren geweest op onze laatste dag in Chiang Mai hebben we nog een bezoek gebracht aan de Wat Pra Doi Suthep. Een tempel op een heuvel met uitzicht over de stad. Het was er druk. We hadden ons door een taxichauffeur laten overhalen om ons voor teveel geld zonder andere passagiers erheen te brengen. Uiteindelijk vonden we het geld goed besteed, op de terugweg hadden we een leuk gesprek met hem. Hij vertelde al 20jaar taxichauffeur te zijn en heel hard te werken (lange dagen maken) om genoeg geld te verdienen. Om zijn enig kind te kunnen laten studeren. Ik denk dat zijn dag net wat beter was dan andere dagen, dus allright!  De dag erna vertrokken we richting Laos. Een busrit van een hele dag. In de grensplaats Chiang Kong (Thailand) hadden we een overnachting. De rivier was de grens en vanaf de oever keken we naar Laos. Waar we de volgende dag heen zouden gaan.  Vanaf de "boulevard" (verwacht er niet teveel van) was van alles te zien. Overdag zagen we een veerboot oversteken met vrachtwagens aan boord, bij de officiele grensovergang. Vlak voor ons gingen kleine bootjes heen en weer. Ze brachten kunstof kappen voor auto's mee en een paar uitlaten. En namen ook weer 2 uitlaten mee terug. Een islamitisch gekleed meisje was foto's aan het maken met haar gsm. Haar broertje en oma keken toe. Op een stuk rivierbedding onder ons stond een hutje, wat momenteel dienst doet als kippenhok. Wel 40 kippen scharrelden er rond. Lekker vrij zoals kippen horen te scharrelen. Tegen de avond zagen we ze op stok gaan.  In de verte steeg rook op, er werd gekookt. Na het eten gingen we opnieuw kijken. Aan de overkant was een feest aan de gang, we hoorden muziek. Er waren meerdere podia, want we hoorden meerdere stijlen door elkaar. Zelfs een dancebeat! Maar het was in een ander land dus we konden er niet heen. Jammer! Naast ons zat een groepje vrouwen gezellig te kletsen en te eten. We kregen een stukje watermeloen van ze. De rivier werd verlicht door de bijna volle maan ('s avonds is het bijna altijd helder). Aan de overkant stegen constant wensbalonnen op.  Een heel mooi gezicht en een mooi einde van voorlopig onze laatste dag in Thailand. Zaterdag 15-10. We zitten op de "slow boat" over de Mekong, onderweg naar Luang Prabang. Een boottocht van 2 dagen. Het is de tweede dag van onze bootreis. Een kleine indruk van de eerste dag: de boot zit vol, veel voller dan eigenlijk mogelijk is qua zitplaatsen. Dus er zijn stoelen bijgeplaatst waardoor we heel krap zitten en ook op de vloer zitten veel passagiers. Van de passagiers is ruim 80% backpacker, veelal Europeanen.  Een deel van hen heeft alcohol ingeslagen en gaat aan de zuip. Met een paar Engelsen op kop, die later de dag beginnen te zingen en dansen.  Het is uiteraard een beleving, maar het contrast met de wereld buiten de boot is groot. Heel groot. We zijn in Laos, een heel arm land en we varen door de jungle. Tussen de begroeiing op de heuvels af en toe en hutje. Aan de oever van de rivier grazen koeien. We zien ook buffels, die verkoeling zoeken in de rivier. Er liggen bootjes aan de kant, op plaatsen waar wij leven onmogelijk achten. Hier en daar een dorpje, kinderen spelen aan de oever van de rivier. Voor de rest is het jungle, echt jungle. Het is de tweede dag nu en die bevalt en stuk beter dan de eerste. We hebben een betere plek met beter zicht, de boot is minder vol als de eerste dag. Vandaag hebben de party-animals van gisteren een kater, dus is het een stuk rustiger aan boord. De rivier wordt wat breder. Het landschap wordt grilliger. Het wordt drukker op het water. Een teken dat we dichter bij de bewoonde wereld komen. De zon schijnt nog steeds. Gisteren hoorden we dat Bangkok onder water staat en dat je het nu beter kunt mijden. Ook de bus naar Chiang Mai rijdt schijnbaar niet meer. We zijn net op tijd uit Thailand vetrokken lijkt. Afgelopen nacht sliepen we in een dorpje, waar bijna alle boten 's nachts stoppen. Het is een lieflijk klein plaatsje aan de rivier, en leeft van de reizigers die op doortocht zijn. Er is pas sinds dit voorjaar elektriciteit, daarvoor had men slechts enkele uren per dag stroom van generatoren (dat had ik wel willen meemaken). We zijn uit eten geweest met een pasgetrouwd stel uit Zwitserland en een Duitse gast, met wie we eerder al op de bus zaten naar het grensplaatsje Chiang Kong. Na ruim acht uur op de boot te hebben gezeten op de tweede dag komen we aan in Luang Prabang. Luang  Prabang ligt verscholen in het groen, aan de oever van de Mekong. Bij aankomst viel het niet eens zo op. Geen hoogbouw, enkel majestueuze gebouwen uit een koloniaal verleden. De sfeer is goed. De stad is werelderfgoed, en dat vinden we terecht. Wel is het behoorlijk toeristisch, en met bebouwing in koloniaal-Franse stijl doet het niet Aziatisch aan. We hebben ons door een taxichauffeur laten overhalen om naar de Kuan Si watervallen te gaan. We wilden er wel heen, maar eigenlijk nog niet vandaag. We vielen voor het verkooppraatje van hem. Ja dat is iets wat we nog een beetje moeten leren ze zijn hier erg goed in het overhalen van toeristen. Maar we zijn blij dat we door hem overgehaald zijn mee te gaan. Het werd een super ervaring! Wat een watervallen, wat een schoonheid! Echt paradijselijk, zo mooi! We moesten 10 minuutjes lopen om uit te komen bij het serieuze gedeelte van de watervallen. Een "drop" van totaal meer dan 100 meter, in een aantal etappes. Het water kwam langs talloze stroompjes naar beneden, om via vele poelen weer verder af te zakken. Verder onderaan waren grotere poelen, waar we ook konden zwemmen. Helaas hadden we onze camera niet bij. Beetje jammer want dit was voor mij tot nu toe de meest bijzondere ervaring. Als het goed is sturen wat medereizigers ons nog wat foto's toe zodat we toch nog wat op beeld hebben. Groetjes Jan